Behistunski natpis: opis, sadržaj, istorija i zanimljive činjenice

2024 Autor: Henry Conors | [email protected]. Zadnja izmjena: 2024-02-12 04:48

Natpis Behistun je trojezični tekst uklesan na stijeni Behistun, koja se nalazi u Iranu, jugozapadno od Ekbatana. Tekst su izradili kipari po nalogu kralja Darija i govori o događajima od 523. do 521. godine prije Krista. Natpis je uklesan na akadskom, elamitskom i perzijskom jeziku. Ovo je jedan od najvećih spomenika antike, koji je tek 30-ih godina XIX vijeka preveo engleski naučnik Rawlinson. Prevod ovog teksta označio je početak dešifriranja i prevođenja tekstova mnogih naroda starog Istoka. Šta je behistunski natpis? Šta ona predstavlja? Kako izgleda? Šta je njegov sadržaj? Koja je njena priča? O misterioznom natpisu na Behistunskoj stijeni bit će riječi u našem članku.

Kako izgleda behistunski natpis Darija Velikog

Natpis je uklesan na teritoriji medija na visini od oko 105 metara. Njegove dimenzije su oko 22 metra širine i 7 metara visine.

Natpis je popraćen bareljefom koji prikazuje kralja Darija pod okriljem perzijskog boga Ahuramazde. Darius susreće svoje poražene neprijatelje. Upravo u behistunskom natpisu nalazi se prvo spominjanje boga Ahuramazde.

Stena ispod natpisa je uklesana okomito i gotovo neosvojiva.

Iznad teksta na bas-reljefu prikazan je bog Ahuramazda, koji pruža ruku Dariju, čime ga blagosilja i, takoreći, prenosi kraljevsku vlast na njega. Darije je prikazan u kraljevskoj kruni, njegov lik je u prirodnoj veličini. Desna mu je ruka ispružena prema Bogu, lijevom se oslanja na luk. Levom nogom kralj Darije gazi poraženog Gaumatu, koji je na prevaru preuzeo vlast. Iza palog čovjeka stoji još osam njegovih podanika i vjernih slugu, ruke su im vezane na leđima, svi su vezani u jedan lanac. Iza kralja Darija su dva njegova odana ratnika.

Tekst se nalazi na bočnim stranama bareljefa.

Kako je natpis opstao do danas

Bareljef i natpis možete vidjeti samo iz daljine, jer su prije više od 25 stoljeća antički vajari, kada su završili posao, uništili sve kamene stepenice iza sebe, tako da su potomci ne bi imao priliku da se popne na spomenik i modifikuje ga ili uništi. Možda se zato behistunski natpis prilično dobro sačuvao. Ali postoji i druga strana medalje. Nakon nekog vremena ljudi su zaboravili šta je tamo prikazano, koji istorijski događaji. Na primjer, drevni grčki geograf Ktesije u 5. vijeku prije nove ere nazvao je Behistunski stenski reljef spomenikom kraljice Semiramide.

Sadržaj klinastog pisma

Ancienttekst počinje kratkom biografijom kralja Darija Velikog, koji je stupio na prijesto 522. godine prije Krista. U nastavku se govori o vojnoj kampanji u Egiptu Kambizu i događajima povezanim s njim. Kambiz je, prema natpisu, prije nego što je krenuo u pohod na Egipćane naredio da ubije svog brata Bardija. Ali u to vrijeme, izvjesni mag Gaumata zauzeo je prijesto, predstavljajući se kao Bardiya (nije poznato gdje je sam Bardiya otišao). Kambiz umire u Perziji, a moć Gaumate priznaju sve zemlje ogromne perzijske države.

Ali sedam mjeseci kasnije on je tajno ubijen u svojoj vlastitoj palati. I jedan od zavjerenika, Darius, postaje kralj. On se proglašava za vladara i svoj uspjeh pripisuje pomoći i blagoslovu boga Ahura Mazde.

Ove događaje spominju Herodot i mnogi starogrčki istoričari i filozofi, međutim, njihove se priče razlikuju od verzije navedene u Bahistunskom natpisu.

Mnogi savremeni istoričari veruju da je Darije bio veoma željan moći i da je želeo da bude kralj po svaku cenu, te da je ubio Bardiju, proglasivši ga sveštenikom Gaumatom. Malo je vjerovatno da ćemo sada moći saznati ovo pitanje, ono će zauvijek ostati istorijska misterija.

Tekst zidnog natpisa sastoji se od četiri kolone pisane na tri jezika, a peta kolona je napisana na staroperzijskom:

tekst na staroperzijskom se sastoji od 414 redaka u 5 kolona;
tekst na elamskom uključuje 593 reda u 8 kolona;
tekst na akadskom - 112 redaka.

AutoriBehistunski natpis je ostao nepoznat za istoriju, pouzdano je utvrđeno da pripada 6. veku pre nove ere.

Zablude drevnih ljudi u vezi s natpisom

U 4. veku pre nove ere pala je dinastija Darijevih potomaka. Postepeno je zaboravljen i stari kameni klinopis, iako je natpis ostao, što je izazvalo mnoga pitanja. Pojavila su se najneobičnija objašnjenja koja nisu imala nikakve veze sa istorijskom stvarnošću.

Na primer, nekoliko vekova se verovalo da su ovo kameno pismo kreirali kipari tokom perioda sasanidskih kraljeva, koji su živeli 1000 godina pre vremena kralja Darija.

U 5. veku pre nove ere, starogrčki geograf Ktesije verovao je da je natpis posvećen kraljici Semiramidi.

Drevni rimski istoričar Tacit tvrdio je da je ovo dio spomenika posvećenog Heraklu.

Doba čudesnih otkrića - 16. vek nove ere

Krajem 16. veka, ovaj neverovatan natpis na steni videla je Englez Širli Robert, koja je bila u diplomatskoj misiji. Evropski naučnici su od njega saznali za istorijski bareljef.

Mnogi su vjerovali da je ovo slika Isusa Krista i 12 apostola.

Zablude su se nastavile u srednjem vijeku naše ere. Dakle, škotski putnik Porter Ker Robert sugerisao je da spomenik pripada plemenu Izraela iz Asirije.

Rad na prijevodu behistunskog natpisa

Toliko stručnjaka je pokušalo da dešifruje tekst. Međutim, potpunobritanski oficir, Rolinson Henri, uspeo je da razume šta je napisano. Godine 1835. poslan je u Iran na dužnost, gdje je počeo savjesno proučavati klinopis. Nakon tri godine napornog rada na tekstu, preveo je natpis na staroperzijski jezik. Henry je prijavio svoje uspješne rezultate Kraljevskom društvu u Londonu.

Godine 1843. dešifrovani su elamski i akadski jezik. Pod vodstvom Rawlinsona radio je cijeli tim stručnjaka. Sva ova naučna istraživanja postavila su temelje za razvoj asiriologije.

Međutim, cijeli tekst, uključujući i one pasuse koje Rawlinson nije kopirao, preveden je tek sredinom 20. stoljeća.

Kopije natpisa

Tekst misterioznog natpisa ispisan je na tri jezika:

na staroperzijskom, maternji jezik Darija;
na akadskom, kojim su govorili Asirci i Babilonci;
na elamitskom jeziku, govorili su ga stari narodi koji su živjeli u jugozapadnim regijama Irana.

Ali ovaj tekst je u davna vremena preveden na mnoge druge drevne jezike, a prijevodi su poslani u mnoge države. Ovako su se pojavile kopije behistunskog natpisa.

Na primjer, jedan od ovih drevnih papirusa je sačuvan u Egiptu, tekst je napisan na aramejskom, službenom jeziku države.

Blok je pronađen u Babilonu sa tekstom isklesanim na akadskom, koji ponavlja suštinu behistunskog natpisa.

Veliki broj kopija natpisa ukazuje da je Darije pokrenuo veliku propagandnu aktivnost, kojaimplementiran na svim glavnim jezicima Perzijskog carstva. Svoje tumačenje događaja pokušao je nametnuti cijelom civiliziranom antičkom svijetu.

20. vek i drevni istorijski natpis

U 20. veku interesovanje za klinasto pismo na planini Behistun nije jenjavalo. Sa razvojem tehnologije, do kraja 20. veka, naučnici su napravili dvodimenzionalne fotografije natpisa i njegovih trodimenzionalnih slika.

Početkom 21. vijeka, iranski arheolozi su izveli radove na poboljšanju susjedne teritorije uz istorijski spomenik.

U 2006. godini, behistunski natpis u Iranu dobio je status UNESCO-ve svjetske baštine.

Ovo je tako zanimljiva i misteriozna sudbina drevne kreacije perzijskih vajara, koji su dobili zadatak da ovekoveče Darija Velikog i njegova dela, sa kojima su se veoma uspešno nosili.