Pojava razmatranog koncepta kretanja ili preraspodjele resursa (materijalnih ili novčanih) prati čovječanstvo dugi niz stoljeća, ali se drugačije nazivalo, a suština se tumačila nešto drugačije.
U modernom smislu, transferi su:
- prijenos rezultata transakcije između računa subjekta;
- pismeni nalog banke svom korespondentu za izdavanje određene svote novca određenoj osobi;
- prenos prava na vlasništvo nad registrovanim vrijednosnim papirima sa jednog lica na drugo uz obaveznu registraciju prijenosa vlasništva u relevantnim privrednim registrima, nakon čega se finansijski izvještaji, dividende i najave sastanka moraju poslati novom vlasnik;
- uz pomoć dokumenta o prijenosu, dionice DD se preraspodijele među osnivačima;
- transfer novčanih sredstava iz fonda finansijske regionalne podrške u budžeteniži teritorijalni nivo. Istovremeno, udio svakog subjekta Ruske Federacije kojem je potrebna takva finansijska pomoć utvrđuje se izračunavanjem.
Dakle, transferi su razna plaćanja koja se preraspodijele na saveznom nivou.
Analiza postojećeg sistema ovakvih distribucija u Rusiji pokazuje da on ne ispunjava funkciju socijalne zaštite kao mehanizma za regulisanje prihoda stanovništva kojem je takva podrška preko potrebna..
Stoga, socijalni transferi su predstavljeni sistemom mjera u naturi i novčane pomoći siromašnima, a ne vezanih za njihovo učešće u aktivnostima preduzeća, kako sada tako i u prošlosti. Svrha njihovog pružanja je humanizacija društvenih odnosa, čime se sprečava rast kriminala i podržava domaća potražnja.
Udio i obim sredstava koje država izdvaja za potrebe zavise od modela društvene orijentacije i mogu biti različiti. Tako je ranih 1990-ih 16% BDP-a distribuirano na socijalne potrebe u Japanu, 19,4% u SAD, 27,5% u Njemačkoj i 39,8% u Švedskoj.
Tokom ekonomske krize povećava se potreba za socijalnom podrškom, a transferi dolaze u prvi plan. Ovo može postati nepodnošljiv teret za rusku ekonomiju, a njeno postepeno povećanje može biti u suprotnosti sa ekonomskim rastom. Danas u Rusiji postoji preko hiljadu propisa koji predviđaju preko 250 socijalnih beneficija za 200 kategorija građana. Broj ljudi koji traže ove beneficije i naknade dostiže sto miliona.
Struktura tržišne ekonomije sama po sebi čini neizbježnom državnu intervenciju u profitabilnoj sferi radi njihove preraspodjele. Transferi to uspješno rješavaju, jer zahvaljujući ovom instrumentu država ima sredstva koja bi trebala biti usmjerena za zadovoljavanje određenih potreba (npr. ekologija, odbrambena i društvena infrastruktura).
Zato je bitno koordinirati neke od finansijskih tokova koji se usmjeravaju u društvenu sferu u vidu budžeta subjekata i nacionalnih socijalnih fondova.
Za razliku od socijalnih transfera, državni transferi su plaćanja koja se ne odnose na kupovinu usluga ili robe. To uključuje stipendije, penzije, plaćanja zdravstvenog osiguranja i neke beneficije.